Athens Time
Ο Αργύρης Πεδουλάκης κατέκτησε τον πρώτο τίτλο της
χρονιάς και απαντάει για την αξία της κυριακάτικης νίκης,
τον Μπανκς, τον Λάσμε και τον Καπόνο και (δεν το αποφεύγει ποτέ) τον
Ζέλικο Ομπράντοβιτς
Είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα πρόσωπα του πρώτου μισού της σεζόν.
Και ναι, ως προς αυτό το μεγαλύτερο ρόλο έπαιξε το ποιον διαδέχθηκε.
Μαζί και τι είχε επιτύχει ο προκάτοχος του, Ζέλικο Ομπράντοβιτς σε 13
χρόνια δουλειάς
Για κάποιο λόγο έγιναν συγκρίσιμα με την τελείως νέα κατάσταση που
είχε να αντιμετωπίσει ο Αργύρης Πεδουλάκης, όπως έφτιαχνε όχι από το
μηδέν, αλλά από το δύο (Διαμαντίδης, Τσαρτσαρής) το ρόστερ της πιο
επιτυχημένης ομάδας στην Ευρώπη, την τελευταία 15ετία, σε ολοκαίνουργια
δεδομένα, υπό την έννοια και των ευρώ που υπήρχαν για ξόδεμα.
Ο προπονητής του Κυπελλούχου Ελλάδος, Παναθηναϊκού, μιλά στο Sport24.gr για όσα... έχει ακούσει και όσα κυριαρχούσαν στο μυαλό του, αλλά και για το τι έπεται.
«Είναι διαφορετικά τα πράγματα στον Παναθηναϊκό. Εγώ είμαι ήρεμος. Ξέρουμε ποιος είναι ο δρόμος, ασχέτως των αποτελεσμάτων, που θα προκύψουν. Και εννοώ το δρόμο της δουλειάς. Το καλοκαίρι δεν ήταν λίγοι εκείνοι, που έλεγαν ότι ο Παναθηναϊκός διαλύεται. Πολλές ομάδες κλείνουν τους κύκλους τους. Κάτι ανάλογο είχε γίνει στον Παναθηναϊκό, όταν μετακόμισε από το ΟΑΚΑ στο κλειστό του Σπόρτιγκ. Έπεσε το μπάτζετ, δεν προχώρησε στην Ευρωλίγκα, μολονότι είχε τον Ομπράντοβιτς και σπουδαίους παίκτες. Στην ζωή και τον αθλητισμό δεν υπάρχει κάτι δεδομένο. Εγώ κοιτάω την δουλειά μου. Πρέπει να απομονώσεις το κομμάτι του τί γράφεται και του τί λέγεται. Αν μπεις σε αυτή την διαδικασίες, χάνεις πολλά.
Στον Παναθηναϊκό εννοείται ότι η πίεση είναι μεγάλη, αλλά στον Παναθηναϊκό ασχολείσαι μόνο με την δουλειά σου. Σε άλλες ομάδες, πρέπει να ασχολείσαι και με άλλα πράγματα. Η μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα που έχει πηγαίνοντας σε μία μεγάλη ομάδα είναι ένα θέμα που επίσης, πρέπει να διαχειριστείς σωστά.. Εγώ, όμως, είμαι πολλά χρόνια στον αθλητικό χώρο. Και ως παίκτης και ως προπονητής. Δεν συγκρίνεται η πίεση που έχει ένας παίκτης και αυτή που έχει ένας προπονητής. Ο παίκτης έχει να κάνει με τον εαυτό του, ο προπονητής με πολύ περισσότερους».
- Πόσα κιλά ελαφρύτερος αισθάνεστε; Γιατί ο πρώτος τίτλος σας ανήκει και τον κατακτήσατε έξι μέρες μετά την ήττα στο ΣΕΦ που σας στοίχισε το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας
«Τον τελικό τον είχαμε σημαδέψει ως ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι, το σημαντικότερο μέχρι τώρα, αφού έκρινε τον πρώτο τίτλο της χρονιάς. Πήραμε τη νίκη και ταυτόχρονα εξασφαλίσαμε την ηρεμία, ώστε να δουλέψουμε ενόψει της δύσκολης συνέχειας».
- Μετά ποιο ματς δεν κοιμηθήκατε από τις σκέψεις του πώς θα γίνει το συντομότερο η ομάδα καλύτερη;
«Το ματς με την Ρεάλ, το εκτός έδρας, στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκας. Θεωρώ ότι είναι το πιο βλακώδες ματς, που έχουμε χάσει. Παράλληλα, όμως, καταλάβαμε πολύ πόσο σημαντικό είναι να παίζουμε με μυαλό σε αυτό το τόσο υψηλό επίπεδο».
- Και μετά ποιο ματς κοιμηθήκατε εν πλήρη ηρεμία;
«Με την Καντού στο Ντέζιο. Ένα πολύ σημαντικό ματς, όπου παραταχθήκαμε με σύνθεση ανάγκης. Έπρεπε να το κερδίσουμε εκείνο το παιχνίδι και τα καταφέραμε παρά τις αντίξοες συνθήκες. Και βεβαίως το χθεσινό με τον Ολυμπιακό, που έκρινε έναν τίτλο. Έναν τίτλο, που μπήκε στην πλούσια τροπαιοθήκη του Παναθηναϊκού».
- Οι συγκρίσεις σας με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς σας συνοδεύουν από το δευτερόλεπτο που υπογράψατε συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό. Ας αφήσουμε στην άκρη ότι είναι άτοπο να συγκρίνεις 13 χρόνια με 7 μήνες (αν βάλουμε και το καλοκαίρι μέσα) και... ας σταθούμε σε αυτά που έχετε πει για τον Ζοτς. Πως είναι έμπνευση για όλους. Τα όσα άφησε πίσω του πόσο χρήσιμα φάνηκαν στην πράξη;
«Για τον Ομπράντοβιτς τα έχω πει πολλές φορές. Δεν είναι, όμως, θέμα σύγκρισης, αν και κάποιες φορές τίθεται τέτοιο θέμα. Κάποιοι άλλοι "χρησιμοποιούν" αυτή την σύγκριση. Η παρακαταθήκη του Ομπράντοβιτς είναι έμπνευση, όραμα. Ο Ζέλικο έβαλε την τεχνογνωσία και οι Γιαννακόπουλοι έβαζαν τα χρήματα όλα τα χρόνια, ώστε ο Παναθηναϊκός να φθάσει εδώ, που έχει φθάσει. Ο Έλληνας προπονητής έχει υψηλό επίπεδο. Ο Έλληνας παίκτης την δεκαετία του 90' δεν ήταν σε μεγάλη υπόληψη από τον κόσμο. Οι φίλαθλοι αγωνιούσαν και ρωτούσαν ποιον ξένο παίκτη θα έπαιρνε η ομάδα τους. Από το 2000 και έπειτα έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Το σημαντικό είναι ποιους 'Ελληνες παίκτες θα έχεις στο ρόστερ σου. Πιστεύω ότι σιγά σιγά θα γίνει κι αυτό με τους Έλληνες προπονητές. Σαν λαός δεν έχουμε μεγάλη αυτοεκτίμηση».
-Γιατί λοιπόν, δεν βγάλατε συστήματα στον Καπόνο, που τυγχάνει σουτέρ και δη «μπομπέρ» και γιατί δεν εκμεταλλευτήκατε τον Μπανκς, κατά τρόπο που να αξιοποιεί την έφεση που έχει να δημιουργεί για τον εαυτό του; Και έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι ο μεν ήταν 8 μήνες εκτός και ο δε επτά;
«Είναι δύο παιδιά, που έχουν έρθει για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Έχουν άλλη κουλτούρα. Χαρακτηριστικά, ο ένας ζήτησε τάιμ-άουτ, ενώ παιζόταν το παιχνίδι. Είναι διαφορετικά τα πράγματα εδώ σε σχέση με το ΝΒΑ. Στην Ευρώπη και δη στην Ελλάδα η τακτική παίζει μεγάλο ρόλο. Οι επαφές στο ΝΒΑ είναι διαφορετικές. Την ομαδική άμυνα αρχίζουν να την συνηθίζουν. Μαθαίνουν και οι δύο όσο περνάει ο καιρός, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήρθαν στην ομάδα με σχεδόν 7ημηνη αποχή από καταστάσεις ομαδικού μπάσκετ».
-Σας έχουν καταλογίσει ότι δεν παίρνετε από τον Λάσμε ό,τι περισσότερο έχει να δώσει αυτός ο παίκτης, αφού δεν αξιοποιείται στο πικ εντ ρολ (που... τελικά αξιοποιήθηκε στον τελικό)
«Ο Λάσμε δεν έπαιζε πικ-εντ ρολ. Στις ομάδες του δεν έπαιζε σέντερ. Έχει αρχίσει και συνηθίζει στο παρκέ τον Διαμαντίδη και έχουμε αποτέλεσμα».
Και εξηγήστε μας, γιατί ο Ούκιτς έπαιξε όπως έπαιξε στο Ελληνικό, όπου ήταν... άλλος παίκτης;
«Ο Ούκιτς έχει κάνει μεγάλη προσπάθεια μέχρι τώρα. Τον τελευταίο μήνα έχει αλλάξει πολύ στην άμυνα. Δεν είναι εύκολο, γιατί είναι αρκετά μεγάλος, σε ηλικία. Τον στηρίξαμε στο ματς με αντίπαλο την Μάλαγα, που ολόκληρο το γήπεδο τον αποδοκίμαζε και μας «βγήκε» στο ματς που κρινόταν ο πρώτος τίτλος της σεζόν».
Στην ερώτηση «τι άλλο μπορείτε να επιτύχετε, έως το τέλος της σεζόν;» η απάντηση ήταν η αναμενόμενη: «Κοιτάμε μόνο το επόμενο ματς. Δεν χρειάζεται να... πνίξουμε τους παίκτες. Να αγωνιζόμαστε πρέπει. Λεπτό προς λεπτό το κάθε ματς»
ΠΗΓΗ
Ο προπονητής του Κυπελλούχου Ελλάδος, Παναθηναϊκού, μιλά στο Sport24.gr για όσα... έχει ακούσει και όσα κυριαρχούσαν στο μυαλό του, αλλά και για το τι έπεται.
Φλερτ με Φώτση
- Τον Σεπτέμβρη υπήρχαν και κάποια... καστανά μαλλιά στην κεφαλή σας. Τώρα μόνο άσπρα. Τόσο αγχωτικό είναι τελικά, να είσαι προπονητής του Παναθηναϊκού;«Είναι διαφορετικά τα πράγματα στον Παναθηναϊκό. Εγώ είμαι ήρεμος. Ξέρουμε ποιος είναι ο δρόμος, ασχέτως των αποτελεσμάτων, που θα προκύψουν. Και εννοώ το δρόμο της δουλειάς. Το καλοκαίρι δεν ήταν λίγοι εκείνοι, που έλεγαν ότι ο Παναθηναϊκός διαλύεται. Πολλές ομάδες κλείνουν τους κύκλους τους. Κάτι ανάλογο είχε γίνει στον Παναθηναϊκό, όταν μετακόμισε από το ΟΑΚΑ στο κλειστό του Σπόρτιγκ. Έπεσε το μπάτζετ, δεν προχώρησε στην Ευρωλίγκα, μολονότι είχε τον Ομπράντοβιτς και σπουδαίους παίκτες. Στην ζωή και τον αθλητισμό δεν υπάρχει κάτι δεδομένο. Εγώ κοιτάω την δουλειά μου. Πρέπει να απομονώσεις το κομμάτι του τί γράφεται και του τί λέγεται. Αν μπεις σε αυτή την διαδικασίες, χάνεις πολλά.
Στον Παναθηναϊκό εννοείται ότι η πίεση είναι μεγάλη, αλλά στον Παναθηναϊκό ασχολείσαι μόνο με την δουλειά σου. Σε άλλες ομάδες, πρέπει να ασχολείσαι και με άλλα πράγματα. Η μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα που έχει πηγαίνοντας σε μία μεγάλη ομάδα είναι ένα θέμα που επίσης, πρέπει να διαχειριστείς σωστά.. Εγώ, όμως, είμαι πολλά χρόνια στον αθλητικό χώρο. Και ως παίκτης και ως προπονητής. Δεν συγκρίνεται η πίεση που έχει ένας παίκτης και αυτή που έχει ένας προπονητής. Ο παίκτης έχει να κάνει με τον εαυτό του, ο προπονητής με πολύ περισσότερους».
- Πόσα κιλά ελαφρύτερος αισθάνεστε; Γιατί ο πρώτος τίτλος σας ανήκει και τον κατακτήσατε έξι μέρες μετά την ήττα στο ΣΕΦ που σας στοίχισε το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας
«Τον τελικό τον είχαμε σημαδέψει ως ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι, το σημαντικότερο μέχρι τώρα, αφού έκρινε τον πρώτο τίτλο της χρονιάς. Πήραμε τη νίκη και ταυτόχρονα εξασφαλίσαμε την ηρεμία, ώστε να δουλέψουμε ενόψει της δύσκολης συνέχειας».
- Μετά ποιο ματς δεν κοιμηθήκατε από τις σκέψεις του πώς θα γίνει το συντομότερο η ομάδα καλύτερη;
«Το ματς με την Ρεάλ, το εκτός έδρας, στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκας. Θεωρώ ότι είναι το πιο βλακώδες ματς, που έχουμε χάσει. Παράλληλα, όμως, καταλάβαμε πολύ πόσο σημαντικό είναι να παίζουμε με μυαλό σε αυτό το τόσο υψηλό επίπεδο».
- Και μετά ποιο ματς κοιμηθήκατε εν πλήρη ηρεμία;
«Με την Καντού στο Ντέζιο. Ένα πολύ σημαντικό ματς, όπου παραταχθήκαμε με σύνθεση ανάγκης. Έπρεπε να το κερδίσουμε εκείνο το παιχνίδι και τα καταφέραμε παρά τις αντίξοες συνθήκες. Και βεβαίως το χθεσινό με τον Ολυμπιακό, που έκρινε έναν τίτλο. Έναν τίτλο, που μπήκε στην πλούσια τροπαιοθήκη του Παναθηναϊκού».
- Οι συγκρίσεις σας με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς σας συνοδεύουν από το δευτερόλεπτο που υπογράψατε συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό. Ας αφήσουμε στην άκρη ότι είναι άτοπο να συγκρίνεις 13 χρόνια με 7 μήνες (αν βάλουμε και το καλοκαίρι μέσα) και... ας σταθούμε σε αυτά που έχετε πει για τον Ζοτς. Πως είναι έμπνευση για όλους. Τα όσα άφησε πίσω του πόσο χρήσιμα φάνηκαν στην πράξη;
«Για τον Ομπράντοβιτς τα έχω πει πολλές φορές. Δεν είναι, όμως, θέμα σύγκρισης, αν και κάποιες φορές τίθεται τέτοιο θέμα. Κάποιοι άλλοι "χρησιμοποιούν" αυτή την σύγκριση. Η παρακαταθήκη του Ομπράντοβιτς είναι έμπνευση, όραμα. Ο Ζέλικο έβαλε την τεχνογνωσία και οι Γιαννακόπουλοι έβαζαν τα χρήματα όλα τα χρόνια, ώστε ο Παναθηναϊκός να φθάσει εδώ, που έχει φθάσει. Ο Έλληνας προπονητής έχει υψηλό επίπεδο. Ο Έλληνας παίκτης την δεκαετία του 90' δεν ήταν σε μεγάλη υπόληψη από τον κόσμο. Οι φίλαθλοι αγωνιούσαν και ρωτούσαν ποιον ξένο παίκτη θα έπαιρνε η ομάδα τους. Από το 2000 και έπειτα έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Το σημαντικό είναι ποιους 'Ελληνες παίκτες θα έχεις στο ρόστερ σου. Πιστεύω ότι σιγά σιγά θα γίνει κι αυτό με τους Έλληνες προπονητές. Σαν λαός δεν έχουμε μεγάλη αυτοεκτίμηση».
Τα «κατηγορώ»
Τα περί δικαίων και αδίκων... κατηγοριών δεν θα μπορούσαν να λείπουν από την κουβέντα μας. Και αν στην ερώτηση που αφορούσε τις γνώσεις του επί της αγγλικής γλώσσας, στο επίπεδο της βαθύτερης επικοινωνίας με τους παίκτες του (γιατί θεωρούμε λίγο άκομψο να πετάμε το λίθο... στον εαυτό μας -δεν είμαστε ακριβώς απόφοιτοι Οξφόρδης και ναι, τα αγγλικά αφορούν και τη δική μας δουλειά), δεν είχε κάποιο σχόλιο. Ίσως γιατί τα όσα έχει ζήσει τον τελευταίο μήνα -και αφορούν το εν λόγω ζήτημα- είναι ο θρίαμβος του unfair, καθώς η κριτική που του ασκούσαν αφορούσε όχι τη δουλειά του, αλλά... τα αγγλικά του.-Γιατί λοιπόν, δεν βγάλατε συστήματα στον Καπόνο, που τυγχάνει σουτέρ και δη «μπομπέρ» και γιατί δεν εκμεταλλευτήκατε τον Μπανκς, κατά τρόπο που να αξιοποιεί την έφεση που έχει να δημιουργεί για τον εαυτό του; Και έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι ο μεν ήταν 8 μήνες εκτός και ο δε επτά;
«Είναι δύο παιδιά, που έχουν έρθει για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Έχουν άλλη κουλτούρα. Χαρακτηριστικά, ο ένας ζήτησε τάιμ-άουτ, ενώ παιζόταν το παιχνίδι. Είναι διαφορετικά τα πράγματα εδώ σε σχέση με το ΝΒΑ. Στην Ευρώπη και δη στην Ελλάδα η τακτική παίζει μεγάλο ρόλο. Οι επαφές στο ΝΒΑ είναι διαφορετικές. Την ομαδική άμυνα αρχίζουν να την συνηθίζουν. Μαθαίνουν και οι δύο όσο περνάει ο καιρός, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήρθαν στην ομάδα με σχεδόν 7ημηνη αποχή από καταστάσεις ομαδικού μπάσκετ».
-Σας έχουν καταλογίσει ότι δεν παίρνετε από τον Λάσμε ό,τι περισσότερο έχει να δώσει αυτός ο παίκτης, αφού δεν αξιοποιείται στο πικ εντ ρολ (που... τελικά αξιοποιήθηκε στον τελικό)
«Ο Λάσμε δεν έπαιζε πικ-εντ ρολ. Στις ομάδες του δεν έπαιζε σέντερ. Έχει αρχίσει και συνηθίζει στο παρκέ τον Διαμαντίδη και έχουμε αποτέλεσμα».
Και εξηγήστε μας, γιατί ο Ούκιτς έπαιξε όπως έπαιξε στο Ελληνικό, όπου ήταν... άλλος παίκτης;
«Ο Ούκιτς έχει κάνει μεγάλη προσπάθεια μέχρι τώρα. Τον τελευταίο μήνα έχει αλλάξει πολύ στην άμυνα. Δεν είναι εύκολο, γιατί είναι αρκετά μεγάλος, σε ηλικία. Τον στηρίξαμε στο ματς με αντίπαλο την Μάλαγα, που ολόκληρο το γήπεδο τον αποδοκίμαζε και μας «βγήκε» στο ματς που κρινόταν ο πρώτος τίτλος της σεζόν».
Στην ερώτηση «τι άλλο μπορείτε να επιτύχετε, έως το τέλος της σεζόν;» η απάντηση ήταν η αναμενόμενη: «Κοιτάμε μόνο το επόμενο ματς. Δεν χρειάζεται να... πνίξουμε τους παίκτες. Να αγωνιζόμαστε πρέπει. Λεπτό προς λεπτό το κάθε ματς»
ΠΗΓΗ
